ඉතිං කිවිඳුනි,
”නව පරපුරක කවියක්
ගෙන කියවමි පදයක්
නොමැත එහි අරුතක්”
කිවිඳුනෙ
ඇයිද මේ හැටි දොසක්?
එකින් එක පද ඇමුණුවත්
රසක් නැතිලූ කව් පෙලෙත්
මදක් සැලූනොත් ඔඛේ හදත්
අපට කෝ නව මාවතක්
පතූරුවා කරුණා ගූණත්
කියාදෙනු නම් තවතවත්
පියෙක් වෙයි නම් තවත්
දුරක් යා හැකිය අපටත්
වෙනු හැකිද අත්වැලක්
පෙන්වනා නිසි මාවතක්
කූමට වෙනු තව පමාවක්
ඉතිං කිවිඳුනි,
පුදමි හද පිපි මල් මිටක්!
කේ නයනා එල් පෙරේරා
ගැබරෝන් බොට්ස්වානා
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment