Thursday, June 11, 2009

මක් නිසාද යත් (පි.64) -සේකර-

හැම තැන ම මම සෙව්වෙමි
සුන්දරත්වය කොතැන වේදැයි

ජෝර්ජ් කීට් ගෑ සායම ඇතුළත
අමරදේව ගෑ ගීයක
තිස්සගෙ සිව ප්‍රතිමාවක
අවුකන අනුරාපුර නටඹුන් මැද

අහස් පැහැය උකුව මැවුණ
ඈත නීල කඳු වැටි මත
පාට පාට සැඳෑ වළා කැළුම් අතර
දුන්හිඳ දියලුම ඇලි තුළ
අන්තිමේ දී මට හමු විය
මිනිසාගේ හද තුළ එය

කෙතරම් දැඩි හදක් වුව ද
යම් දවසක
දයාදියෙන් ආර්ද්‍ර වී
කඳුළු සලන මොහොතක් ගැන

විදුරු මිණක සේ බබළන
ඒ හදවත
ඒ මොහොතෙහි අත්ලට ගෙන
බලනු මැනව
මේ මිහිපිට කිසිම දෙයක්
ඒ තරමට සුන්දර නැත..

-සේකර-

No comments:

Post a Comment