උදුළ සඳ කෙඳි රැහැන් රොද බැඳ
වපුළ තුරු හිස් අතු දෙපස ඇද
බිම අතුළ සළ පතළ මළු මත
පුලින කැට දිලි රුවන් විලසින
මහලු සල්ගස පාමුලක හිඳ
සඳෙහි සිහිලස විඳින එක ලෙස
අතුල සල් මල් බුමුතුරුණු අස
සොයනු මෙන ඔහු දිවිය සන්තුස
අහස් කුස ගෙන සරන ඔහු ඇස
සඳෙහි බිම්බය දකිමු රිසි ලෙස
වජ‍්‍ර මාලා පැලැඳ කොත් හිස
ඔහුට පිළිසරණක් ය බුදු ඇස
ඔරායන්ගේ රුව අහස් කුස
දිසේ ඉඳහිට තරු මඩුළු අස
ක්ෂීර පථයක ගිලිහ තරු ඇස
දැවී අළු වනු දුටී ඔහු ඇස
නිබඳ දඩයම් සොයන රුදු ඇස
ගොදුරු ලොබ බැඳ දුවන එක ලෙස
කිත් යසස් විමසමින් ඒ ඇස
විමසීය රන් මඟක් ලෝ කුස
ගිනි ගැනුණු රන් කිහිරිවන් ඇස
පෙති තැළුණු උත්පලා විය ඇස
යුගදුරක නිති දැවෙන මේ ඇස
නිවන ඔසුවක් සොයයි ඔහු ඇස
මැදින් විය වන පස අරම හිඳ
දුකින් දුක සැපයක් ම ලෙස විඳ
ඉඳින් සල්මල් සුවඳ විඳ විඳ
නුඹට යහපත පතමි සකිසඳ
උපුල් සේනාධිරිගේ
No comments:
Post a Comment