නැගෙන හිරු
නිමක් නැති දුක් මැදින්
නොසෙල්වුනි ඉන්න මෙන්
කොපුල් තලයේ රූටමින්
ගැලූ කඳුළුළැළි උල්පතින්
අනාගතයේ සිහින දුටුවේ
දසදාහක් මේ මව්වරුන්
ගත ගලාගිය රුධිරයෙන්
බිඳක් ගෙන වැඩි දූ පුතූන්
රකින්නෙමි යැයි අදිටනින්
කටුක බව පිරි දිවිගමන්
මහමෙරක් බර හිස දරන්
පා තබා ගිය පියවරුන්
පැතූම් මල් පෙති පුදමින්
අතූරිකිලි මෙන් දලූලමින්
වැඞී ගිය දින දරු පැටව්
වෙතින් ගිළිහිණි මනුදහම්
වාරු නැති දින මුළු ගතින්
තනිකලේ ඇයි මව්පියන්
හිස් අහස දෙස බලන්
දූ පුතූන් ගැන මුමුණමින්
හෙලන දහසක් සුසුමෙන්
වැටෙන කඳුළක් නෙතඟින්
කියන දහමක් මෙලෙසින්
රිදුම් දෙයි හදේ ගැඹුරින්
සිඟාලක නම් ඒ පුතණුවන්
ගියේ යහමඟ මුණි බණෙන්
නැගෙන හිරු වෙයි මව්පියන්
කරනු මැන නිසි වන්දනාවන්
දෙසුව බණදම් බුදු මුවෙන්
අමතක වුනාදෝ, කෙළෙසින්?
කේ. නයනා එල් පෙරේරා
ගැබරෝන් බොට්ස්වානා
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment