ගෙන්දගම් පොළොවේ අනාථයෝ
කිරි මදු වැල් කිරි මදු වැල් කිරි අම්මේ
මමත් කිරට අඬනා දරුවෙකි අම්මේ
ගිනියම් වූ පුරවරයක සුසුම් ලමිනි ඉන්නේ
ආදරයෙන් හිස අත ගා තැවුල් නිවා පන්නේ
රුදුරු උරග සේනාවේ විස දල වැද දුකිනේ
කුරිරු රුපුන් මැද හිඳිනෙමි නිබඳ තැළුම් කමිනේ
හිනා මුවක් දයා සිතක් ලෙන්ගතුවක් නොපෙනේ
මේ ගමනේ අරුත කිමැයි කියා දියන් අම්මේ
අනුන් දහදියෙන් සව් දිය පුරනා මිනිසුන්නේ
නිසරු රැුඟුම් වියරු නැටුම් මා සිත රිදවන්නේ
රන්මසු ලුහු බඳින ලොවක ලතෙත් ගුණය නොරැුඳේ
අසරණ මගෙ හිත සනහා දිරිය දියන් අම්මේ
කිත්සිරි නිමල් ශාන්ත
-නොබලන් කුමරිය - 1993
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment