නිදහස
සිහින් සුදු උස
කඩා හැලෙන රන්වන් කෙස් රොදැති
උසස් පාසල හමාරව
ගෙදර යන අතර මග
තරුනයා අතවු උණු බැදි අල තිරු ගොටෙුචන්
පසුපසින් එන ලිහිණි රැලට
එකක් විසිකරමින්ද
එකක් සිය ්හිතවතියගෙ මුවගලමින්ද
පාවෙන මල් පිය්ලිසේ
පියවර තබමින්
ගිමිහාන රශ්මියෙන් මුවා විමට
තුරු සෙවනක් කරා යේ
හාත්පස එලියවු එමනරමීඋයනේ
වැඩුනු ගහකට පිටදී දෙපාදිගුුකර ඉඳගත්
මානවිකාවගේ මුදුකුල මත
හිස තබා උඩුබැලිව දිගාවු
තරුණයාගේ නලල් තලය මතට
සෙමින් හාදුවක් පතිත කරමින් යමක් මුමුණයි
ඇය නිල්මිණි නෙත් යුග්මයේ කාන්තිය
අඩවන් වු නෙත පියනින් මුවා විය
සුකොමල වතේ ඇඳි කෝමල රෙඛා
රන්වන් අක්බඹරු කෙස් රොදින් මුවාවිය
ඔහු අත රැඳි අල ගොටුව ගිලිහින
අසල ගැවසී උන් ලිහිනි කැල
වහා ඩැහැගෙන ඈතට ගෙන ගියේ
රන්ඩුකරමින්
නිහාල් රූපසිංහ
පෙබ 09
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment