අවසර දෙනවද හෙට දවසේ
ලන්ඩන් අහසේ සඳ පායන විට
ඉරත් හැරෙනවා තනිය මකන්නට
අඳුර වැටෙන තුරු බලා සිටින විට
හෙටට එළි වෙලා කාටත් නොදැනිම
වැතිරෙන විට මා පුතු ළඟ සයනේ
දුවගෙ සිනා හඬ සවනත දැවටේ
හිමියන් වෙහෙසී ගෙට ගොඩ වෙන තුරු
උණුසුම් සිතුවිළි හද තුළ තනි වේ
තනිකම අතුරින් දරු දුක මතු වී
අප්පච්චීගේ සුවඳ දැනේ
කිරි කළ හතකට ණයක් ගෙවන්නට
අම්මා ඉදිකඩ හිඳිනු පෙනේ
බොරළු පාර ළඟ සෙනේලතාවට
පෙම් කළ ගිරවුන් නාද ඇසේ
ගමරට එන මට අවසර දෙනවද
දෙපා වඳින්නට මවුනි නුඹේ...
සුධර්මා වීරක්කොඩි
ලන්ඩන්
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment